Malezja kontynentalna - Melaka, Kuala Lumpur, Kuala Kangsar, Cameron Highlands *

Malezja zdecydowanie nie cieszy się aż tak dużą popularnością, jak jej sąsiadka Tajlandia, a musicie wiedzieć, że pełna jest przepięknych i niezwykle klimatycznych miejsc! O naszej wyspiarskiej części tego wyjazdu pisaliśmy jakiś czas temu – https://www.magiaobrazu.com/malezyjskie-wyspy-tioman-pangkor-penang-langkawi/ – tam było zdecydowanie bardziej rajsko, a teraz czas na wspomnienia z miast i gór.

Melaka była naszym pierwszym przystankiem w „miejskiej” Malezji. Nie bez powodu nazywana jest azjatyckim Amsterdamem. Centrum umiejscowione jest nad malowniczym kanałem – można nawet przepłynąć się nim łódką. My zdecydowanie wolimy zwiedzać pieszo (ponad 28 km w dwa dni 😉 ). W mieście widać wpływy portugalskie, holenderskie, brytyjskie i chińskie – nie brak tu atrakcji. Warto wspomnieć, że Melaka w całości jest objęta dziedzictwem kulturowym UNESCO.

Melaka słynie również z ciekawego street artu.

W mieście nie brakuje typowo azjatyckiego kiczu 😉 świecące i grające triksze cieszą się sporym zainteresowaniem! My jakoś nie skorzystaliśmy 😉

W Melace warto wybrać się do China Town i na jedną z najbardziej popularnych ulic Jonker Street . Podobno w piątki tętni życiem, my akurat wyjeżdżaliśmy w piątek i na te atrakcje się nie załapaliśmy.

Pan serwował wyborną ice tea 🙂

Chińska świątynia Cheng Hoon Teng, a tuż obok meczet Masjid Kampung Kling – ot cała wielobarwność Melaki 🙂

Mimo, że w ciągu dnia China Town nie tętni życiem aż tak jak w piątkowy wieczór i tak można załapać się na street food i typowy malezyjski Durian Cendol – deser przygotowany z lodu, fasolek, duriana i melasy karobowej. Specyficzny. Pyszny.

Jak również świeże, pyszne chińskie sajgonki Poh Piah.

Nie tylko w China Town znajdziecie wspaniałe jedzenie – to zdjęcie robione telefonem może odbiega jakością od pozostałych 😉 Ale warto wspomnieć o tej ogromnej kulinarnej atrakcji! Znajdziecie ją w restauracji Capitol Satay. Niewielka knajpka, do której zawsze stoi ogromna kolejka. Każdy stolik ma wbudowaną butlę gazową pod blatem a na niej zamontowany jest garnuszek, w którym gotuje się wyborny sos przygotowywany od lat według tradycyjnej receptury. Sami gotujemy, sami wybieramy co chcemy zjeść wybierając z wielkiej lodówki pełnej mięsa, warzyw, tofu, pierożków… . Patyczki wycenione są według kolorów i na końcu jesteśmy podliczani. Pochłonęliśmy 28 szaszłyczków, ach jaka to była uczta!

Jakby tego było mało tuż po wyjściu z restauracji usłyszęliśmy muzykę i gwar (większy niż zazwyczaj). Okazało się, że natrafiliśmy na hinduskie święto – dzielnica Little India wypełniona była kolorami, muzyką, jedzeniem, piciem i radosnymi ludźmi. Piękny widok. Oczywiście rzucaliśmy się w oczy, więc wszyscy nas zapraszali i częstowali smakołykami… Uwielbiamy kosztować i z grzeczności nie odmawialiśmy 😀

Zdecydowanie jedną z największych dla nas atrakcji tego miasta, a w zasadzie to wyspy w mieście (Pulau Melaka) był imponujący meczet na wodzie – Melaka Straits Mosque. Oprócz przepięknej architektury jest to wspaniały punkt widokowy na zachód słońca… Czas płynie tam jakby wolniej.. można siedzieć i podziwiać.. zwłaszcza, gdy jest to Twój ostatni wieczór w mieście. Niewiele o tym miejscu pisze się w przewodnikach czy na blogach, a dla nas to zdecydowany „MUST SEE”!

Kuala Lumpur. Stolica Malezji. Wielka, imponująca, kolorowa i smaczna 🙂 Upał wprawdzie dawał się niesamowicie we znaki… ale mozna się przyzwyczaić popijając co jakiś czas chłodnego kokoska 😉

Jeden z najbardziej charakterystycznych punktów miasta. Widok na Masjid Negara – National Mosque – jeden z głównych meczetów w Kuala Lumpur.

Jedzenie, choć bardzo kuszące, to jednak przy słynnym China Town oraz Jalan Alor – dosyć drogie. Co innego na Little India, ale o tym za chwilę 🙂

Petronas Towers – symbol miasta, do niedawna najwyższy budynek świata (88 pięter, 452 metry) – specjalnie wstaliśmy o świcie, aby zdobyć bilet na widokowy most. W Internecie znaleźliśmy informację, że wejście jest darmowe. W rzeczywistości bilet kosztował ok 90zł za osobę, więc uznaliśmy, że przeznaczymy to na inne doświadczenia.

Batu Caves – kompleks hinduskich swiątyń w jaskini. Jest tu najwyższy na świecie posąg Murugana (42,7 m) W środku unosi się… specyficzny zapach… jest sporo małp (złodziejaszków!), kur i niestety śmieci. Co ciekawe, hinduskie świątynie często stoją na wzgórzach, szczytach i aby do nich dotrzeć trzeba pokonać naprawdę sporo schodów. Zdrowi, chorzy, starzy, młodzi – wszyscy dzielnie wchodzą. To się nazywa motywacja!

Małpy albo są karmione albo przyzwyczajone do tego, że od człowieka należy im się jedzenie – kradną. Tutaj tuż po spożyciu mlecznego napoju 😉

Typowy azjatycki widok – ekspresowe otwieranie kokosa tasakiem – szybciej niż my rozkroilibyśmy jabłko 😉

Little India – jak zwykle niesamowicie barwne i pachnące, to kadzidełkami, to przyprawami. Tutaj w końcu ceny były bardziej przystępne. 10zł za zestaw mięsny lub wegetariański z pieca tandoori… Albo ok 12-14 zł za takie oto samodzielnie nakładane dania na piękny talerz z liścia bananowca – w wersji wegetariańskiej i mięsnej….. ile bysmy dali aby to teraz zjeść 😀

Park Lake Garden – kiedy tylko położyliśmy się na tej trawie zapragnęliśmy zostać na dłużej i odpocząć. Zwykle bardzo dużo chodzimy(ponad 32km pieszo w niecałe 3 dni 😉 ), bardzo dużo zwiedzamy, a tutaj dopadło nas pragnienie totalnego zwolnienia. Mrówki trochę gryzły ale mało który odpoczynek wspominamy tak jak ten 😉

Oprócz typowych stacji turystycznych pojechaliśmy też do małego, leżącego wśród wzgórz kameralnego miasteczka – Kuala Kangsar. Turysty nie spotkaliśmy tam żadnego, to też wszyscy mieszkańcy uśmiechali się do nas, chcieli pomóc, zawieźć oprowadzić, zrobić sobie zdjęcie 🙂 Bardzo lubimy takie miejsca. I choć jesteśmy jedynymi europejczykami, szwędamy się po różnych zakamarkach (tym razem 15km pieszo jednego dnia 😉 ) to czuliśmy się tam bardzo bezpiecznie. Miasto może nie skrywa niesamowitych zabytków (choć jest ich kilka), to warto się tam wybrać, aby poczuć prawdziwy, taki normalny malezyjski klimat.

Charakterystycznym punktem miasta jest Sultan bridge – jambatan sultan abdul jalil z widokiem na złocącą się w słońcu rzekę Perak i góry.

Masjid Ubudiah – to zdecydowanie jeden z najpiękniejszych meczetów w Malezji.

W Kuala Kangsar również można podziwiać przepiękny street art i zjeść dużo pyszności, najlepiej na lokalnym targu 🙂

Na koniec zostawiliśmy nieco inny klimat. Na pewno chłodniejszy i bliżej natury. My się zakochaliśmy w górach Cameron Highlands.

Przepiękne, bezkresne herbaciane krajobrazy po prostu nas zachwyciły! Do tego, jak wszędzie w Malezji, niesamowicie mili ludzie, na każdym kroku służący pomocą (chyba tylko raz nie udało nam się złapać autostopa tam, gdzie chcieliśmy pojechać i mieliśmy sporą trasę pod górę pieszo 🙂 ). Oprócz plantacji herbaty sporo było też truskawek, kwiatów, jak również takie rozrywki jak farmy motyli, z których staramy się nie korzystać i Wam również to odradzamy ze względów etycznych. Trzeba też zwrócić uwagę na to, że teren ten bardzo intensywnie się rozwija. Wydaje się, że za kilka lat będzie tam wyglądać zupełnie inaczej – powstaje sporo wielkich kompleksów hoteli, parków rozrywki itd. My wolimy bardziej kameralne klimaty.

Zatrzymaliśmy się w Tanah Rata, miejscowość znajduje się na ponad 1400 m n.p.m. , stąd i przyjemniejsze temperatury 🙂 W okolicy znajdują się dwie plantacje herbaty – Bharat i Boh, najwięksi producenci herbat w Malezji. Jako pierwszą odwiedziliśmy Bharat tea plantation. Za niewielką opłatą można zwiedzać plantację. Warto – widoki są cudne.

Jak to na plantacji, można się napić herbaty i zjeść coś z jej dodatkiem. Wybraliśmy sernik i szczerze mówiąc nie było to najlepsze posunięcie 😉 Ładny i niesmaczny 🙂

Za to widoki mieli przepiękne nawet z toalety! 🙂

W Tanah Rata zjedliśmy zdecydowanie najpyszniejsze jedzenie w całej Malezji (choć naprawdę wszędzie było wyborne 😉 ). Przed przyjazdem czytaliśmy o najlepszej hinduskiej restauracji – u Kumara – jesteśmy wielkimi fanami tej kuchni i potwierdzamy – to było po prostu niesamowite. A jak już staliśmy się stałymi bywalcami to dostaliśmy cały zestaw specjalności, które jedzą mieszkańcy. Pan tylko donosił i donosił… Wyszliśmy bogatsi o niesamowite kulinarne doświadczenia – zjedliśmy coś autentycznie lokalnego…

Oprócz Kumara, cudownym miejscem była tez restauracja malezyjska – Isha food’s corner. Co ta pani potrafi! Wow! 🙂 Podstawą wielu dań jest po prostu smażony makaron lub ryż (nasi goreng i mee goreng), ale smaki jakie można z tego wyciągnąć przeszły nasze oczekiwania 🙂

Drugiego dnia mieliśmy plan zdobyć najwyższy szczyt w okolicy. Dość wysoko wyjechaliśmy (na ok 2000 m n.p.m.), więc złapane podwózki były super 😉 Chcieliśmy wejść na Gunung Brinchang, niestety po pierwszym podejściu w dżungli okazało się, że ścieżka jest zamknięta i mozna iść inną, ale niestety dwukrotnie dłuższą. Wymyśliliśmy więc, aby pojechać z innej strony – drogą prawie na sam szczyt. Niestety tam też zamknięte – podobno grunt się osuwa… Na „pocieszenie” poszliśmy więc do Mossy Forest – pięknego wilgotnego lasu… na tyle wilgotnego, że po 500m zawróciliśmy, bo dreptaliśmy po kolana w błocie 😉 Miejsce jednak było magiczne… ogromne drzewa, z których woda kapała nam na głowę, chłodna wilgoć… i oczywiście prawie zero turystów – dla nas coś niesamowitego.

Trzy nasze próby podejścia do celu tego dnia nie udały się 😉 na koniec uznaliśmy, że wybierzemy się do leżącej na naszej trasie powrotnej drugiej plantacji herbaty Boh Tea Plantation. Choć jedną już wcześniej zwiedziliśmy, to jest tu jednak nieco inaczej i również naszym zdaniem warto się wybrać. I zjeść np. ciasto tiramisu, które było nieco lepsze niż poprzedni sernik 😉

Jeśli ktoś lubi piesze wędrówki to Cameron Highlands oferują wiele możliwości. My do tego grona należymy i czując pewien niedosyt po niezdobytym poprzedniego dnia najwyższym szczycie wybraliśmy się na nieco łatwiejszą i krótszą wędrówkę na Gunung Jasar. Momentami podejście było jak w Tatrach 🙂 Ale ostateczne widoki, jak zwykle brak turystów, cisza, spokój… a nie… na szczycie spotkaliśmy obserwatora ptaków i strasznego gadułę 😉 z gitarą pod pachą i talentem muzycznym. Niespodziewane i bardzo fajne spotkanie. Takie lubimy najbardziej. Choć często się trochę spieszymy zwiedzając, to jednak są takie momenty, kiedy zwalniamy i zatapiamy się na dłużej w spokojnymi chillowaniu 🙂

Pożegnaliśmy wędrówkę typową malezyjską herbatą z mlekiem na zimno – Teh Tarik, a spoglądając na wieczorny widok na góry w Tanah Rata zmierzamy też ku końcowi tej opowieści.

Dzisiaj od naszego wyjazdu do Malezji minął już rok. Z wielkim sentymentem wspominamy tamte dni, miejsca, ludzi. W Malezji na każdym kroku, na każdym dworcu i w każdym porcie spotykasz ludzi (mieliśmy wrażenie, że są specjalnie zatrudnieni), którzy chcą Ci pomóc – znaleźć okienko, autobus, wybrać bilet. Nie spotkaliśmy się raczej z żadnymi oszustwami czy wyłudzeniami. Kontynentalna Malezja skrywa wiele przepięknych krajobrazów i zabytków. Co dla nas najpiękniejsze – mix kulturowy – hinduski, chiński, malezyjski… i co się z tym wiąże – niesamowita, wyraźnie rozgraniczona kuchnia. Chyba nigdzie indziej na świecie nie natrafiliśmy na tak szeroki wybór różniących się kuchni – dostępnych tuż obok siebie. Tym zdecydowanie byliśmy zachwyceni najbardziej.

Jest jeszcze sporo miejsc, z których musieliśmy podczas tej wyprawy zrezygnować. Mamy nadzieję, że będziemy mieli okazję wrócić w te strony!

Zapraszamy Was również na nasze pozostałe podróżnicze opowieści: